Kanoën als therapie
De rust op het water, het gezelschap van andere kanoërs, de pauze van het dagelijks leven. Voor Ronald de Jong ging er een hele nieuwe wereld open, toen hij vorig jaar lid werd van kanovereniging Rijnland. Enthousiast vertelt hij wat de kanosport hem heeft gebracht.
Begin 2022 werd Ronald overgehaald door vrienden om in de zomer een keertje van z’n balkon af te komen. Kanoën werd het plan. “De vriend met wie ik bij Rijnland zou gaan kijken, zei op het laatste moment af. Normaal gesproken zou ik zelf dan ook niet meer zijn gegaan. Maar ik deed het toch maar gewoon. Op de club werd ik meteen met open armen ontvangen. Het klikte gewoon. Er kwamen allerlei mooie gesprekken los. Tijdens het varen, en ook na de lessen.”
“Ik heb altijd één vriendengroep gehad”, legt Ronald uit. “Gesprekken gaan daar altijd over dingen die we vroeger hebben gedaan. Je zit in een soort bubbel. We hebben het verder nooit over gedachtes en gevoelens. Nu voer ik opeens gesprekken over het leven. Al bij de eerste tocht kwam er iemand naast me varen die heel open en persoonlijk tegen me was. Je begint dan zelf ook echt na te denken, komt met nieuwe realisaties.”
De 43-jarige kanoër vertelt dat hij altijd al druk in z’n hoofd is geweest. “Ik heb ADHD. Het is moeilijk om rust in m’n leven te vinden. Vroeger deed ik daardoor de verkeerde dingen. Ik ging naar hardcorefeesten en vluchtte in drugs. Kanoën doet nu hetzelfde voor me, alleen dan op de juiste manier. Op het water kan ik gedachtes uitzetten. Dat werkt zelfs nog door als ik weer thuis ben. Zo’n lekker gevoel is dat.”
Ronald richtte al snel een appgroep op met andere kanoërs bij Rijnland. “In de zomer gaan we zeker twee of drie keer per week het water op. Er zitten allerlei verschillende mensen bij de vereniging. Van ICT'er tot professor en dokter. Dat is misschien nog wel het leukst. Dat iedereen elkaar gewoon accepteert. Het is een bepaalde soort mensen die elkaar aantrekt.”
“Ik heb bijvoorbeeld een heel leuk Duits koppel leren kennen”, vertelt Ronald. “Allebei ingenieurs, hele andere mensen dan ik. Toen een van hen dertig werd, nodigden ze me uit op de verjaardag. Er kwamen alleen maar Duitse vrienden, dus ik twijfelde eerst nog even. Maar het was echt lachen. Het zijn nu gewoon nieuwe vrienden geworden.”
“Ik sta er echt van te kijken wat deze sport met me doet”, zegt Ronald enthousiast. “De stap om te gaan kanoën is het beste wat ik tot nu toe in m’n leven heb gedaan. Ik heb het gevoel dat ik nu pas echt begin met leven.”
Tekst: Fabian Melchers
Foto: Ronald de Jong
